Naar wat ruikt het heelal? Naar aangebrande biefstuk, metaal, buskruit, frambozen en rum. Volgens The Atlantic is de manier waarop astronauten van hun helm beschrijven na in de ruimte te zijn geweest opmerkelijk eensluidend is.

De ruimte heeft volgens vele astronauten een unieke, vlezige metaalgeur die zachtbijtend en zwavelachtig aandoet. Dit zou iets te maken kunnen hebben met de recente ontdekking van een gigantische wolk van ethylformiaat in het midden van ons Melkweg – wat ook in frambozen aanwezig is en een rumachtige geur zou verspreiden.

Drie-keer ruimtewandelaar Thomas Jones heeft het gezegd dat rumte “draagt een duidelijke geur van ozon, een vage bijtende geur.” Weten hoe het ruikt in de ruimte is van belang voor de NASA, dat nieuwe astronauten zo goed mogelijk wil voorbereiden op hun missies. Daarom heeft het de geurchemicus Steve Pearce ingehuurd om de ruimtegeur zo getrouw mogelijk na te bootsen.

Die inspanningen, helaas, blijken niet vooruit te gaan. Maar had Pearce voortgezet in het creëren van een NASA-opdracht eau de vacuüm, zou hij hebben gehad de hulp van prachtige poëtische beschrijvingen van de astronauten zelf. Zoals, bijvoorbeeld, deze welriekende dingen van astronaut Don Pettit: “Elke keer als ik de luchtsluis onderdrukt, het luik open en verwelkomde twee vermoeide werknemers binnen, een eigenaardige geur prikkelde mijn reukzin, in het begin kon ik niet helemaal plaatsen.

Het moet afkomstig zijn van de luchtkanalen die het compartiment opnieuw onderdrukten. Daarna heb ik gemerkt dat deze geur was op hun pak, helm, handschoenen en gereedschap.” Pearce is druk bezig met dit project en beschrijft, op basis van chemisch onderzoek en de ervaringen van astronauten, de geur als volgt: “De beste beschrijving die ik kan bedenken is metaalachtig; een enigszins aangename, zoete metaalachtige sensatie die herinneringen oproept aan mijn universiteitszomers toen ik als lasser bijkluste. Dat is de geur van de ruimte.”